بسیاری از والدین در دوران بارداری، می توانند از طریق سونوگرافی، کودک خود را ببینند، همچنین با سونوگرافی مهارتهای جدیدی مانند لگد زدن، تکان دادن یا مکیدن انگشت شست مشخص می شوند.
مادران می توانند کودک در حال رشد خود را در رحم حس کنند، اما هنوز هم ممکن است تعجب کنند که کودک در حالی که هنوز در رحم است چه کارهایی می تواند انجام دهد. ما می دانیم که بچه ها می توانند مکیدن و بلع را در حالی که هنوز در رحم هستند انجام دهند، اما گریه چی؟ آیا نوزادان در رحم گریه می کنند؟
همه ما می دانیم که نوزادان پس از تولد ببیشتر زمان در حال گریه کردن هستند (مخصوصا ساعت ۳ صبح)، اما آیا آنها زودتر از رشد و شکل گیری عضلاتی که در زمان گریه دخیل هست می توانند اینکار را انجام دهند؟
چگونه نوزادان در رحم واکنش می دهند؟
محققان ابتدا به این فکر کردند که چگونه نوزادان در رحم واکنش میدهند وقتی متوجه شدند که بلافاصله پس از تولد، نوزادان مخصوصا به صدای مادر خود واکنش نشان می دهند.
آیا نوزادان در حالی که هنوز در رحم بودند صدای مادرشان را آموخته اند؟ یا آیا آنها فقط به طور خودکار می دانستند که مادرانشان طبیعتاً کیست؟
امروزه دانشمندان متوجه شده اند که بچه از زمانی که هنوز در رحم هست، یادگیری و پاسخ دادن به جهان را شروع می کند. در واقع، مطالعات به ما نشان داده اند كه نوزادان خیلی زودتر از آنچه انتظار دارید وقتی هنوز در رحم هستند به محیط واکنش میدهند. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۵ مطالعه ای نشان داد كه
زودرس ترین زمانی که جنین در رحم به صدا پاسخ داده است، ۱۶ هفتگی بوده، كه این زمان در واقع خیلی قبل از رشد وحتی شکل گیری گوش ها است. این مطالعه همچنین نشان داد که صحبت و لمس کردن کودک در رحم مستقیماً روی جنین تأثیر می گذارد و جنین ها بیشتر لگد می زنند و در نتیجه بیشتر حرکت می کنند.
گریه جنین در رحم مادر
اکنون می دانیم که نوزادان در حالی که هنوز در داخل رحم هستند، یادگیری در مورد جهان خارج از رحم را شروع می کنند. آنها به محرکهای بیرونی مانند صدا، حرکت مادر، نور و خواهر و برادرهای بزرگتر که روی شکم مادر فشار می آورند پاسخ می دهند.
جنین در رحم مادر می تواند دچار حیرت شود، بچرخد، ادرار کنند، و همانطور که هر زنی که باردار تجربه کرده است، حرکات اکروباتیک انجام دهد.
اما گریه چیست؟ اینکه با اطمینان بگوییم کودک (جنین) در رحم مادر است کمی سخت است، بخصوص بخاطر مایع آمنیوتیک که باعث می شود کودک در رحم حیط بسیار دنجی داشته باشد، بعید است شکایت و ناراحتی داشته باشد.
چه اتفاقی می افتد که جنین گریه می کند؟
اگرچه ممکن است فکر کنید گریه کردن خیلی راحت است، اما در واقع برای اینکه کودک بتواند گریه کند، باید بین سیستمهای مختلف بدن از جمله عضلات صورت، مجاری اشکی و تنفسی او هماهنگی زیادی انجام شود. نکته اصلی که باید کودک برای گریه کردن اتفاق بیفتد نوعی توانایی اصواتی است.
یک مطالعه ۲۰۰۴ نشان داد که برای گریه مولفه هایی به هر دو صورت غیر صوتی و صوتی وجود دارد. اما وقتی جنین در رحم مادرش شروع به یادگیری نحوه گریه کردن، می کند، به صورت غیر صوتی هستند.
اما آنچه که مهم است این است که گریه یک نقطه عطف مهم در رشد است.
کودک قادر به گریه نشان می دهد که مغز، سیستم عصبی و بدن او برای انجام گریه به درستی کار می کنند. بنابراین گریه بسیار بیشتر از آن است که تصور میکنیم. گریه در حقیقت نشان می دهد کودک شما:
- محرک های خارجی را می شناسند.
- محرک‌ها را پردازش میکنند که این محرک‌ها ممکن است بالقوه خطرناک باشند.
پاسخ به محرک‌ها از راه‌های مختلف صورت میگیرد، از واکنش حرکتی دور شدن از محرک تا تلاش برای واکنش صوتی و آگاهی حسی مغز انجام میگیرد.
گریه به کودک این امکان را می‌دهد تا یک مراقب که نیاز به کمک او دارد را در کنار خود داشته باشد، برای مثال زمانی که دچار اضطراب میشود یا در وضعیت تهدیدآمیز زندگی (گرسنگی، تشنگی، خطر و..) قرار دارد و این به دلیل مکانیسم بدن انسان برای بقا است.
دان در رحم
بنابراین آیا جنین می تواند در رحم مادر گریه کند؟
پاسخ کوتاه این است که بله، کودکان در رحم گریه می کنند، اما دانشمندان مطمئن نیستند که در چه درجه ای اینکار را انجام میدهند، زیرا بدیهی است که گریه کردن در داخل رحم برای کودک یکسان نیست. برای مثال، کودک در حال گریه کردن در رحم کمی متفاوت از گریه او در خارج از رحم است.
یک مطالعه مشابه در سال ۲۰۰۴ و رفتارهای یک کودک در خارج از رحم با رفتارهای یک کودک در داخل رحم مقایسه شد. محققان بر ۵ حالتی که کودک بعد از تولد دارد شامل موراد زیر تحقیق کردند:
- خواب آرام
- تکان خوردن و فعالیت
- بیداری آرام
- بیقراری یا بیداری های نامعلوم
- و گریه کردن
از آن ۵ حالت، تنها چهار حالت نخستین تصور می شد كه درون رحم نیز وجود دارند. اما در این مطالعه واکنش جنین زمانی که در معرض دخانیات و کوکائین قرار گرفت، به صورت گریه ثبت شد.
محققان خاطرنشان كردند كه کودک داخل رحم رفتارهایی را به صورت گریه به نمایش می گذارد كه مثل گریه در بیرون از رحم به نظر می رسد:
استنشاق و باز كردن دهان در حالی كه زبان تکان میخورد، سپس سه نفس عمیق را نشان می دهد. اصولا این نشان دهنده یک گریه کوتاه جنین در داخل رحم است.
در این مطالعه خاص، محققان شواهدی از رفتار گریه در حداقل چندین نوزاد دیگر نیز پیدا کردند.
هنگامی که این مطالعه برای اولین بار در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، بسیار تاثیرگذار بود، زیرا اولین شواهد ویدئویی از "گریه" کودک در رحم را ارائه می داد و طرز تفکر محققان در مورد رفتار، فعالیت و رشد جنین را تغییر می داد. جالب اینجاست که یکی از نوزادان درست در هنگام زایمان مادر، در حال گریه کردن بود.
تفاوت گریه جنین با کودک متولد شده
سرانجام، بر اساس آنچه که در این مطالعه مشاهده شد، اصطلاح "گریه جنین" ابداع شده است، زیرا اگرچه بخش اعظم پردازش گریه کودک و اجزای واقعی جسمی گریه کودک مثل کودک خارج از رحم بود( مانند حرکات بدن آن، همراه با تغییر حالت چهره ها و اخم، و دم و بازدم الگوهای که با گریه ارتباط دارد)، اما دقیقاً مثل گریه ی بیرون از رحم نیست. پس تفاوت اصلی آن چیست؟ کودک هنوز قادر به ایجاد صدا نیست.
چه زمانی نوزادان شروع به گریه در رحم می کنند؟
پزشکان می دانند که نوزادان تمام پیش نیازهای لازم برای گریه را تا ۲۰ هفته حاملگی ایجاد می کنند. در این مرحله، جنین حرکات تنفسی را هماهنگ کرده، می تواند فک خود را باز کند، چانه خود را بلرزاند و زبان خود را تکان دهد. همچنین می تواند بلع انجام دهد. بنابراین نوزادانی که توانایی گریه کردن در رحم را دارند، ۲۴ هفته یا بزرگتر بودند.
گریه یک نقطه عطف مهم رشد برای کودک است و بیانگر یک تلاش هماهنگ بین بسیاری از سیستم ها در بدن است. کودک در حین رشد کردن رحم، تمام حواس خود را، از لمس، بو، شنوایی و تمرین حرکات شروع می کند و توانایی کامل آن را دارد که حدود ۲۰ هفتگی گریه کند.
نوزادان در رحم مادر درباره جهان بیرون می‌آموزند که، بخشی از آن شامل واکنش به آنچه در اطرافشان هست، می شود. ممکن است کودک نتواند به همان معنایی که خارج از رحم گریه می کند، گریه کند، به خصوص به دلیل اینکه رحم مملو از مایع آمنیوتیک است، که ممکن است اندکی ترشح اشک را کند میکند. اما کودک در رحم قطعاً در حال واکنش و پردازش محرک ها است، که شامل رفتار گریه می شود.
